De eerste man in je leven is de grote, sterke, liefhebbende vader, als je geluk hebt. Is je vader ongeneeslijk ziek of komt hij onverwachts te overlijden, dan wordt alles anders. Dochters schrijven:

“Rouwen is een soort fantoompijn. Het knerpt en knerst en je kunt er niet bij. Het moet vanzelf overgaan. Maar ik heb dit nog nooit meegemaakt. Ik heb maar één vader.” – Marianne Koopman

“Toen mijn moeder zijn ziekenhuiskamer binnenliep zag ze dat de fotolijstjes van de kleinkinderen andersom stonden. Ze vroeg mijn pa waarom ze omgedraaid waren, waarop onverwacht een heldere reactie kwam: “Ze waren zó druk.” Mijn vader hield niet zo van lawaai.” - Monique Bek

“Maar hij was uitverteld. Hij vertelde niet wat hij voelde, wat hij dacht, of hij bang was voor het naderende einde of dat hij het als een opluchting zag. En ik, ik durfde het ook niet te vragen.” – Wil Hoekman

“Ik leerde houden van mijn eenzaamheid. Soms dacht ik aan mijn vader en stelde me voor dat hij gewoon dood omviel. Een dode vader scheen ik beter te verdragen dan een vader die nooit kwam.” – Rita Zecher

“Een massaal hartinfarct, kasplantje, apparatuur die hem in leven hield. Ik staarde naar de wapperende vitrages. Mijn vader was een energieke, levendige en ijdele man. Hij wilde nog niet met een pleister gezien worden.” – Dees van den Berg

“Lieve papa, je voelde zo ver weg. Toch ben je heel dichtbij. Dichterbij kan niet. Ik denk dat ik je nooit meer terug ga zien. Maar ik heb je absoluut teruggevonden. Binnenkort ben ik niet alleen moeder, maar moet ik ook vader zijn. Een beter voorbeeld kon ik niet krijgen.” - Sascha Groen

“Multitalent. Zeker. Duizendpoot in zijnen hof. Hij heeft tot op het laatst zijn moestuin bijgehouden als een geschoren bikinilijn.” - Tine Quadens

“Het ging altijd goed met hem, ook al ging het bar slecht. Hoop doet leven en mijn vader had altijd hoop. Ook al werd die hoop veroorzaakt door angst voor het alternatief. De dood, de ongenode gast aan tafel, werd genegeerd.” - Mirjam van Elst

“Je hebt gelijk, je bent niet weg, je bent er op een andere manier. In een gedachte, in mijn lach, in een opmerking, in een herinnering. Ik kan je nog steeds om hulp vragen, jij antwoordt nog steeds.” – Marrit Verheijen

© 2019: De schrijvers van deze verhalenbundel
Redactie: Renate Diks
Omslagontwerp: Mediabureau Fan Makers
Foto achterflap: Theo Lode de Leede
ISBN: 978-94-90352-99-8
Goed doel: 10% doneren we aan Topsport for Life

Website: www.hemelsevaders.com